Getuigenis van Adnan Hadid

Ik was een garagist toen, door een gas-explosie, mijn levenplots veranderde. Nadien was niets nog hetzelfde. Mensen staren je aan, praten achter je rug,  kinderen liepen zelfs van me weg.
Ik probeer kinderen te tonen dat er niets met me mis is door een gesprek aan te gaan met mama of papa als die erbij aanwezig zijn. En ik ga  regelmatig voor een klas staan om hierover te praten.

Voor mijn ongeval leidde ik een zeer chaotisch leven, zonder structuur. Het strikte revalidatieschema – na mijn ziekenhuisopname – gaf mijn leven structuur. Ik ben relaxter en meer georganiseerd. Mijn familie en de lotgenoten bij Oscare hebben me door de moeilijke tijd getrokken en me geholpen verder te gaan met mijn leven.