“Ik ben altijd iemand geweest die positief in het leven staat maar die weken in het ziekenhuis waren erg zwaar voor mij. Toen ik opnieuw moest leren lopen en eten, heb ik me soms afgereageerd op Cindy en daar schaam ik me voor. Zij was de enige die er voor me was en ook de enige die ik echt nodig had. Mijn beste vrienden zijn me nauwelijks komen bezoeken.

“Toen Guy vier weken in kunstmatige coma werd gehouden, heb ik het heel moeilijk gehad. Er waren dagen dat ik weende en niets meer kon. Toch wilde ik net zoals Guy een echte vechter zijn. Hij was en bleef de persoon op wie ik jaren geleden verliefd was geworden, dus opgeven was voor mij geen optie. Toen Guy terug thuiskwam, had hij heel veel verzorging nodig.

Toen besefte ik echt hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen met iemand zoals Cindy. Zonder haar had ik ongetwijfeld nog vier tot vijf weken langer in het ziekenhuis moeten blijven. Vandaag is mijn fysieke toestand nog altijd niet helemaal in orde maar ik hoop dat we binnenkort opnieuw kunnen gaan dansen, zoals we dat vroeger deden.”

Naast mijn fulltime job als poetsvrouw, heb ik Guy elke dag intensief verzorgd. Hoe zwaar het soms ook kon zijn, het belangrijkste was dat Guy weer de oude werd. Het was een soort van test en ik kan met volle overtuiging zeggen dat wij met grootste onderscheiding geslaagd zijn. Door het ongeluk weten we nu zeker dat niets ons klein krijgt en dat maakt onze relatie zo sterk.”